محبت امام حسین(ع) و اهل بیت(س) در مصر

محبت امام حسین(ع) و اهل بیت(س) در مصر

نفیسه خاتون که بود

حضرت نفیسه خاتون سلام‌اللّه‌علیها دختر جناب حسن بن زید بن امام حسن مجتبى علیه‌السلام و عمه حضرت عبدالعظیم حسنى علیه‌السلام، در سنه ۱۴۵ ه.ق. در مکه معظمه متولد شد و در مدینه منوره با زهد و عبادت به سر برد.

ایشان با اسحاق الموتمن، پسر حضرت امام جعفر صادق علیه‌السلام ازدواج کرد و از آن صلب پاک، یک پسر و یک دختر به نام‌هاى قاسم و ‌ام‌کلثوم به دنیا آورد.

ریشه پاک شکوفه طاهر

امام حسن مجتبی(ع)، از همسرش ام بشیر صاحب سه فرزند به نامهای: زید، ام الحسن و ام الحسین گردید. زید بن حسن، لبابه دختر عبیدالله بن عباس را به همسری خویش برگزید. زید از لبابه صاحب دو فرزند شد؛ حسن و نفیسه. زید در سن 90سالگی در منطقه بطحا واقع در شش منزلی مدینه درگذشت و در قبرستان بقیع دفن شد. از ابومحمد حسن بن زید، هفت پسر و دو دختر باقی ماند.
یازدهم ربیع الاول سال 145 ه.ق بود و مسلمانان خود را مهیای جشن میلاد حضرت رسول اکرم(ص) می ساختند که در خانه حسن انور دختری به نام «نفیسه» متولد شد. خانه ای که نفیسه در آن اقامت داشت در غرب مدینه و درست مقابل خانه امام صادق(ع) بود. 
هنگامی که نفیسه پانزده سال داشت «اسحاق موتمن»، فرزند امام صادق(ع) به خواستگاری او آمد و گویا وی در مقابل این تقاضا پاسخ روشنی از حسن انور نشنید. اسحاق با اندوه به مزار رسول اکرم(ص) رفت و عرض کرد: یا رسول الله! من نفیسه را به دلیل تدین، پاکدامنی و شرافت خانوادگی برگزیدم که تقاضایم بدون جواب مانده است!
همان شب حسن انور، حضرت محمد(ص) را در رویا مشاهده کرد که فرمود: «ای حسن! نفیسه را به ازدواج اسحاق درآور». پس از آن در ماه رجب سال 161 ه.ق آن دو گوهر تابناک به ازدواج هم درآمدند.
اسحاق، انسان پرهیزکار، فاضل و مورد وثوق در حدیث معرفی شده است و به دلیل شهرت در امانت، او را «موتمن» گفته اند. گفته اند: حاصل ازدواج اسحاق با سیده نفیسه، دو فرزند به نام های قاسم و ام کلثوم است.
زندگی نفیسه در مدینه و در جوار حرم نبوی برکات بسیاری برایش داشت، اما پس از شهادت امام هفتم و با آغاز امامت امام رضا(ع) فشار دولت عباسی بر شیعیان همچنان ادامه داشت.

گفته شده است که ایشان با شوهر و فرزندان خود از مدینه به مصر رفته و هفت سال در آن جا به سر برد و در ماه رمضان سنه ۲۰۸ ه.ق، در سن ۶۳ سالگى به سراى قرب الهى شتافت. به علت وفات این جلیله مخدره، ماتم بزرگى سراسر مصر را فرا گرفت و این روز از أیام مشهور روزگار شد.

با اعلام این خبر از بلاد و نواحى اطراف، مردان و زنان براى تشییع جنازه آن بانوی پرهیزگار به مصر ‌آمدند و دسته دسته بر وى نماز ‌گذاشتند.

در آن شب به احترام این سیّده جلیله، شمع‌ها برافروخته شد و از هر خانه که در مصر بود، صداى گریه و شیون به گوش مى‌آمد و تأسفى عظیم بر مردم مصر هویدا شد.

مرحوم حاج شیخ عباس قمى قدس‌سره در منتهى‌الآمال (‌ج۲/ص۳۰۰) به نقل از «تاریخ طبرى» (ج۵/ص۱۷۴) مى‌نویسد: هنگامى که نفیسه خاتون رحلت نمود، اسحاق بن جعفر الصادق علیه‌السلام خواست بدن همسرش را از مصر به مدینه آورد و در بقیع به خاک سپارد. مردم نزد امیر شهر رفتند تا وى اسحاق را از این امر باز دارد، اما اسحاق نپذیرفت.

مصریان اموال بسیارى براى او جمع کردند تا از آن اندیشه برگردد، اسحاق هم‌چنان قبول ننمود. مردم مصر شب را با اندوه و سختى به روز آوردند و چون بامداد رسید، خدمت اسحاق جمع شدند و حال او را دگرگون دیدند.

سبب را از او سؤال کردند، گفت: دیشب رسول خدا (ص) را در خواب دیدم که به من فرمودند: «اموال ایشان را رد کن و سیّده نفیسه را نزد ایشان دفن نما، «لانّ الرّحمة تنزل علیهم ببرکاتها»؛ رحمت خدا به برکت وجود خانم بر اهل مصر نازل مى‌شود». سرانجام سیّده را در مزار «درب السباع» دفن کردند و اسحاق المؤتمن با دو فرزند خود عازم مدینه شد.

شکى نیست که حضرت نفیسه خاتون سلام‌اللّه‌علیها دختر حسن بن زید بن امام حسن علیه‌السلام و عمه حضرت عبدالعظیم حسنى علیه‌السلام است؛ اما عده‌اى از علماى انساب و مورخان، او را دختر زید بن حسن علیه‌السلام دانسته‌اند که على التحقیق اشتباه مى‌باشد و رد آن بیان خواهد شد.

مؤلّف «عمدةالطالب» به نقل از «ریاض الانساب»‌ (ج ۱‌/ ص۱۰۱) مى‌نویسد: زیدبن حسن علیه‌السلام با لبابه دختر عبداللّه بن عباس ازدواج کرد و از او دو فرزند، یکى پسر که او را حسن نامید و دیگرى دختر و او را نفیسه نام نهاد، به دنیا آمد.

همسر نفیسه خاتون
نفیسه را ولید بن عبدالملک تزویج کرد و از وى فرزندى آورد. چون زید بر ولید بن عبدالملک درآمد او را بر سریر خویش جاى داد و سى هزار دینار دفعة واحده به او عطا نمود.

اما جمعى دیگر از مورخان، نفیسه خاتون را دختر حسن‌بن زید بن حسن علیه‌السلام دانسته و نام همسر وى را هم اسحاق المؤتمن فرزند امام جعفر الصادق علیه‌السلام مى‌دانند، و در باره تاریخ تولد و وفات ایشان هم اتفاق نظر دارند.

ارادت مصریان به حضرت نفسیه خاتون

مصریان اعتقادى کامل به او دارند و معروف است که دعا در نزد قبر او مستجاب مى‌شود.

شیخ ذبیح‌اللّه محلاتى هم در کتاب «ریاحین الشریعه» مى‌نویسد: سیّده نفیسه بنت حسن بن زید بن الحسن بن على بن ابى طالب علیه‌السلام که در خاک مصر مدفون است، مزارش زیارتگاه خاص و عام مى‌باشد و به طاهره و کریمة‌الدارین مشهور است.

پس با دلایل فوق ثابت شد که نفیسه خاتون دختر حسن بن زید بن حسن علیه‌السلام بود و قول کسانى که این سیده جلیله را دختر زید بن حسن علیه‌السلام دانسته‌اند، صحیح نیست.

حضرت نفیسه خاتون (س) از منظر علما
همان‌طورى که در مباحث قبل اشاره شد، حضرت نفیسه خاتون سلام‌اللّه‌علیها به زهد و عبادت و صیام روزها و قیام شب‌ها مشهور روزگار خود بود. او صاحب مال زیاد بود، لذا به درماندگان، مریضان و عموم مردم احسان مى‌کرد. سى مرتبه به حج مشرف شد که بیشتر آن پیاده بود. در مسجدالحرام در حالى که پرده‌هاى خانه خدا (کعبه) را مى‌گرفت، اشک مى‌ریخت و ناله و فریاد مى‌کرد، و این جملات را مى‌گفت: الهى و سیّدى و مولاى متّعنى و فرّحنى برضاک عنّى…
زینب دختر یحیى متوّج درباره عبادت او مى‌گوید: «چهل سال در نزد عمّه‌ام نفیسه خاتون خدمت مى‌کردم و هرگز ندیدم که وى شب‌ها بخوابد و روزها افطار کند. به او گفتم: امّا ترفقین بنفسک؟ قالت: کیف أرفق بنفسى و قدّامى عقبات لا یقطعهاالاّ الفائزون؛ منتهى‌الآمال ۲/۲۹۹‌؛ آیا مراعات حال خود را نمى‌کنى؟! در جواب گفت: چگونه مراعات کنم در حالى که پیش روى من عقباتى است که جز رستگاران نمى‌توانند آن را بپیمایند.

تشریف‌فرمایى سیده نفیسه سلام‌اللّه‌علیها به مصر در سال ۱۹۳ بود. اهل مصر چون خبر ورود او را شنیدند، از آن جایى که ارادتى خاص به خاندان پیامبر صلى‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسل م داشتند، از زن و مرد به استقبالش شتافتند و در ملازمت حضرتش بودند تا این‌که در سراى «جمال‌الدین عبداللّه بن جصاص» که از کبار تجّار و از صلحاى مصر بود، منزل ساخت و مدتى در آن‌جا سکونت کرد،ریاض‌الشریعه ۵/۹۰‌؛ و پس از چندى در منصوصه، خانه «ام خانى» سکونت اختیار نمود.

حضرت نفیسه خاتون سلام‌اللّه‌علیها نزد عرب‌ها «سیّده» و «ست نفیسه» که به معناى «خانم» است، خوانده مى‌شود. همان‌طور که گفته شد، تولد ایشان را به سال ۱۴۵هجرى قمرى، همزمان با سال شهادت محمد و ابراهیم، پسران عبداللّه محض فرزند حسن مثنى نوشته‌اند و در حالات آن مخدّره چنین گفته‌اند: بسیار زاهد و متقى بود و در حال احتضار روزه‌دار بود و جمعى از او خواستند که روزه‌اش را افطار کند، در جواب گفت: سبحان‌اللّه، سى سال است که از خدا مسألت دارم صائم از دنیا بروم، چگونه از آرزوى سى ساله‌ام دست بکشم؟

ایشان در وقت احتضار این اشعار را مترنّم بود:
اصرفوا عنّى طبیبى‌
ودعونى و حبیبى‌
زادنى شوقى الیه‌
و عزامى فى لهیب‌
طاب هتکى فى هواه‌
بین واشٍ و رقیب‌
لاا ابالى بفواتٍ‌
حین قد صار نصیبى‌
لیس من لامٍ بعذلٍ‌
عنه فیه بمصیب‌
جسدى راضٍ بسقمى‌
وجفونى بنحیبى‌

طبیب را از من دور کنید و مرا با دوست خود واگذارید، که شوق و محبت و ناله من از براى لقاء او افزون شود و به ملاقاتش بروم…

* ماجرای حفر قبر

نوشته‌اند که حضرت نفیسه خاتون سلام‌اللّه‌علیها به دست خود قبرش را حفر کرد و همه روزه در میان آن مى‌رفت و نماز مى‌گزارد و قرائت قرآن مى‌نمود، طورى که شش هزار ختم قرآن در آن به اتمام رساند.

در وقت احتضار، که بعد از هفت سال اقامت در مصر بود، بیمار شد و به بستر مرگ افتاد، روزه‌دار بود و قرآن قرائت مى‌کرد و در هنگام قرائت سوره مبارکه انعام چون به این آیه شریفه رسید

 « لهمّ دارالسلام عند ربّهم» انعام۶/‌؛ دار دنیا را وداع گفت.

طریقه توسل به نفیسه خاتون  نوه  امام حسن مجتبی (ع)

با هدیه ۱۰۰ صلوات و  یک حمد و  یازده مرتبه توحید

 به پیشگاه مبارک حضرت نفیسه خاتون (نواده امام حسن مجتبی علیهماالسلام)

هم اثر عجیب آن را در برآورده شدن حاجتهای خود ببینید . ان شاءالله

زیارت نامه ی امام حسن مجتبی(ع)

زیارت نامه ی امام حسن مجتبی(ع)

 

اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يَابْنَ رَسُولِ رَبِّ الْعالَمينَ

 اَلسَّلامُ عَلَيْکَ

يَابْنَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ

اَلسَّلامُ عَلَيْکَ

يَابْنَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ

 اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا حَبيبَ اللهِ

اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا صِفْوَةَ الله

اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا اَمينَ اللهِ

اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا حُجَّةَ اللهِ

اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا نُورَ اللهِ

اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا بَيانَ حُکْمِ اللهِ

اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا ناصِرَ دينِ اللهِ

اَلسَّلامُ عَلَيْکَ اَيُّهَا السَّيِدُ الزَّکِيُّ

 اَلسَّلامُ عَلَيْکَ اَيُّهَا الْبَرُّ الْوَفِيُّ

 اَلسَّلامُ عَلَيْکَ اَيُّهَا الْقائِمُ الاْمينُ

اَلسَّلامُ عَلَيْکَ اَيُّهَا الْعالِمُ بِالتَّأْويلِ

اَلسَّلامُ عَلَيْکَ اَيُّهَا الْهادِي الْمَهْديُّ

اَلسَّلامُ عَلَيْکَ اَيُّهَا الطّاهِرُ الزَّکِيُّ

 اَلسَّلامُ عَلَيْکَ اَيُّهَا التَّقِيُّ النَّقِيُّ

 السَّلامُ عَلَيْکَ اَيُّهَا الْحَقُّ الْحَقيقُ

 اَلسَّلامُ عَلَيْکَ اَيُّهَا الشَّهيدُ الصِّدّيقُ

 اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا اَبا مُحَمَّد

الْحَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ.

طريقه ختم و توسل به كريم اهل بيت (ع) حضرت امام حسن مجتبي (ع)

طريقه ختم و توسل به كريم اهل بيت (ع) حضرت امام حسن مجتبي (ع)

قبل از غروب شب جمعه در گوشه اي از خانه خودتان سجاده اي به نيت قبر مطهر امام حسن مجتبي (ع) پهن كنيد و از قبل از غروب آفتاب شمع يا چراغي بر روي اين سجاده روشن شود و تا صبح روشن بماند.

بعد از نماز عشاء، دو ركعت نماز زيارت به نيت زيارت امام حسن مجتبي (ع) و سپس دعاي زيارت ائمه بزرگوار بقيع (ع) كه در مفاتيح الجنان است، خوانده شود.

بعد از آن يك بار سوره يس را به نيت هديه به روح مبارك آقا امام حسن مجتبي (ع) تلاوت نمائيد.

حتما چراغ يا شمع تا صبح روشن بماند.

در رابطه با گرفتاري مادي بسيار نافع مي باشد.

و اين دستور تا برآورده شدن حاجات ادامه داده شود.